Autorki porządkują złożoność dyskursów postkolonialnych w Polsce. Wskazują na trzy podstawowe nurty: analogie postkolonialne, perspektywę globalnych powiązań oraz praktyki dekolonialne. Omawiają, w jaki sposób koncepcje postkolonialne i dekolonialne są stosowane do badania polskiej historii i tożsamości. Podkreślają, że choć Polska nie była ani klasyczną kolonią, ani klasycznym kolonizatorem, to jej doświadczenia z różnymi wymiarami „kolonizacji wewnętrznej” sprawiają, że postkolonialne ramy teoretyczne mogą być użyteczne w analizie historii polskiego społeczeństwa. Zwracają uwagę na globalne powiązania i uwikłania Polski, sugerując, że proces dekolonizacji wymaga nie tylko przewartościowania narracji o zaborach i okupacjach, ale także refleksji nad własnym udziałem w systemach dominacji. Rozdział ten zbiera kluczowe argumenty debaty, na ile perspektywy postkolonialne nadają się do analizy polskiej sytuacji.

Poczytaj: publikacja w wolnym dostępie

Joanna Wawrzyniak and Małgorzata Głowacka-Grajper, „Postcolonial Parallels, Global Entanglements, and Practices of Decolonization: Varieties of Postcolonial Discourses on Poland” w: Anna Giza, Kaja Gadomska (red.), Rethinking the Social. Brill 2024

.