Jak rozliczyć się z kolonialnym dziedzictwem w muzeach Europy Środkowo-Wschodniej? Autorki wskazują kluczowe wyzwania, które stoją przed dekolonialną muzeologią w regionie. Oto lista najpilniejszych zadań:
Uznanie kolonialnych śladów – instytucje muzealne powinny publicznie przyznać, że ich struktury materialne i sposoby działania są często obciążone kolonialną przeszłością.
(Re)inwentaryzacja kolekcji – potrzebne są pełne wykazy zbiorów o kolonialnym pochodzeniu, by ułatwić transparentność i dalsze działania.
Nowa narracja historyczna – muzea powinny opowiadać o swoich kolekcjach i samej instytucji, uwzględniając perspektywę zwielokrotnionych kolonizacji, które kształtowały region.
Monitoring dekolonialnych debat – śledzenie globalnych i lokalnych dyskusji na temat dekolonizacji oraz reakcji na te procesy jest kluczowe dla zrozumienia wyzwań i możliwości zmian.
Głosy mniejszości i społeczności źródłowych – należy włączyć perspektywy grup mniejszościowych oraz społeczności, z których pochodzą eksponaty, aby zapewnić bardziej sprawiedliwe podejście do muzealnych narracji.
Głos regionu w globalnej debacie – eksperci z Europy Środkowo-Wschodniej powinni mieć silniejszą obecność w międzynarodowej dyskusji o dekolonizacji muzeów.
Szkolenia dla muzealników – pracownicy instytucji kultury potrzebują narzędzi i wiedzy, by skutecznie wprowadzać zmiany, dlatego kluczowe jest organizowanie warsztatów i udostępnianie materiałów edukacyjnych.
Wspieranie oddolnych inicjatyw – społeczeństwo obywatelskie odgrywa ważną rolę w procesie dekolonizacji kultury, dlatego konieczne jest wspieranie aktywistów i organizacji zaangażowanych w ten proces.
Czy dekolonizacja muzeów w Europie Środkowo-Wschodniej jest możliwa? Wyzwań jest wiele, ale dyskusja na ten temat nabiera tempa – zarówno w regionie, jak i na świecie.
