Pojęcie kolonizacji wewnętrznej opisuje sytuację, w której jedne organizmy państwowe podporządkowywały terytoria i grupy ludności, stosując mechanizmy podobne do kolonializmu zamorskiego. W Europie początkowo używane wobec Irlandii pod rządami brytyjskimi, dziś coraz częściej odnosi się do historii Europy Środkowo-Wschodniej (EŚW), gdzie przez wieki wpływy imperiów niemieckojęzycznych, Rosji/ZSRR, Imperium Ottomańskiego oraz regionalnych mocarstw, jak Rzeczpospolita Obojga Narodów, kształtowały politykę, gospodarkę i tożsamość kulturową. Zwolennicy tej perspektywy wskazują, że społeczeństwa EŚW przechodziły procesy analogiczne do tych w koloniach zamorskich, co tłumaczy ich specyficzne miejsce w globalnym podziale sił. Krytycy ostrzegają jednak przed nadmiernym upraszczaniem historii i zbyt swobodnym stosowaniem analogii kolonialnej.

Poczytaj: publikacja w wolnym dostępie

Małgorzata Głowacka-Grajper, „Internal colonization”, w: Keywords. ECHOES Anthology, red. C. Anderson, B. Knudsen & C. Kolvraa. Dostępne w: http://keywordsechoes.com/